Νικολόπουλος: Δημιουργία πυρήνων Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος σε Μεσσηνία και Λακωνία

Σειρά στο πολιτικό οδοιπορικό του Νίκου Νικολόπουλου είχε η Πελοπόννησος. Συγκεκριμένα η “εκστρατεία” ενημέρωσης και η δημιουργία πυρήνων του ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ Κινήματος πραγματοποιήθηκε στους νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας από πολυμελές κλιμάκιο.

Στην Μεσσηνία οι εκπρόσωποι του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος συναντήθηκαν με νέους που σπουδάζουν στην Καλαμάτα, καθώς και με συνδικαλιστικά στελέχη, ενώ ο συντονιστής του Κινήματος Νίκος Νικολόπουλος πραγματοποίησε πλήθος προγραμματισμένων ραντεβού με πρόσωπα που συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική, εκκλησιαστική και οικονομική ζωή της Μεσσηνίας.

Τέλος, ο Βουλευτής του ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ Κινήματος παρευρέθηκε σε εκδήλωση που διοργάνωσαν στελέχη του νεοπαγούς κινήματος στην Σπάρτη, όπου μετά τη  δική του πολιτική ανάλυση για τις τρέχουσες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, ακολούθησε ανοικτή δημοκρατική συζήτηση που κατέληξε στην απόφαση για δημιουργία πυρήνα στην Σπάρτη.

Ο Νίκος Νικολόπουλος κατά την διάρκεια της εισήγησης του μεταξύ άλλων είπε:

“Η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με μία υπαρξιακή κρίση. Δεν πρόκειται  απλώς για ένα ''κατασκευαστικό'' ελάττωμα (ένα ενιαίο νόμισμα χωρίς  οικονομική διακυβέρνηση) αλλά και για μία κρίση στα θεμέλια της Ε.Ε., για αμφισβήτηση του κοινωνικού φιλελευθερισμού ως προτύπου της λιτότητας, ως λύσης και του διακυβερνητισμού ως μεθόδου.

Η σημερινή εξάρτηση της  χρηματοδότησης των κρατών από τις  αγορές λειτουργεί ως μέσο πίεσης για την μετατροπή της εργασίας στον μοναδικό ευμετάβλητο συντελεστή που μπορεί να απορροφήσει τους κραδασμούς από τις κρίσεις μέσω της επιβολής των μέτρων λιτότητας.

Εμείς ως ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ Κίνημα ανοίγουμε μία ουσιαστική δημόσια συζήτηση με τα εξής βασικά ερωτήματα:

Είναι απαραίτητος ένας προϋπολογισμός για την Ευρωζώνη; Πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα ευρωπαϊκό ταμείο; Πώς θα μειωθούν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες στην Ευρώπη; Πώς θα ενισχυθεί η δημοκρατική νομιμότητα και η αποτελεσματικότητα των αποφάσεων που έχουν ληφθεί; Πώς θα οικοδομηθεί ένας ομοσπονδιακός πυρήνας με τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε.; Πώς θα εμπλακούν οι πολίτες στο ευρωπαϊκό σχέδιο;
Με άλλα λόγια ποια είναι η  ουσία της συνέχισης της διαδικασίας  της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και  πώς θα διδαχθούμε από το παρελθόν προκειμένου να γίνει πάλι η Ε.Ε., ένα συλλογικό σχέδιο”;

Ο Αχαιός πολιτικός συνέχισε λέγοντας: “Η κρίση της Ευρωζώνης είναι πολύπλευρη και απαιτεί πολύ περισσότερα από την δημοσιονομική πειθαρχία. Η ανάγκη για ταχεία αποκατάσταση των δημοσιονομικών και της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών είναι μεγαλύτερη από την προοπτική της αδύναμης ανάπτυξης. Η ανάπτυξη δεν θα επιστρέψει στην Ε.Ε., εάν δεν πληρούνται δύο προϋποθέσεις: μια πιο αποτελεσματική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης με μία πραγματική οικονομική μια κοινωνική πολιτική.

Η διαρκής επιδείνωση της Ελληνικής  Οικονομίας, αλλά και το κόστος των  μέτρων που επιβάλλουν οι ρυθμίσεις των Μνημονίων Ι και ΙΙ, τα οποία έχουν οδηγήσει σε εκρηκτική κοινωνική κατάσταση που αγγίζει, αν δεν ξεπερνά, τα όρια ανθρωπιστικής κρίσης, έχουν υπονομεύσει την διεθνή θέση και αξιοπιστία της χώρας και έχουν υποθηκεύσει το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και των εργαζομένων επιβάλλουν την χωρίς καθυστέρηση μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, με τα κοινωνικά προτάγματα της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, ασφάλειας και προόδου.

Η χώρα ανεβαίνει τον δικό της «Γολγοθά» με το μνημόνιο ΙΙ, τις δανειακές συμβάσεις και τις αργόσυρτες υλοποιήσεις των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Κυβέρνηση, τον φόβο της κυβερνητικής πλειοψηφίας μήπως χρεοκοπήσει και επίσημα η χώρα επί των ημερών της, αλλά και με την ελπίδα ότι τελικά η κοινωνία θα αντέξει και η οικονομία θα περάσει σε πιο σταθερή τροχιά.

Για αυτό το ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ Κίνημα συνέστησε μία ομάδα που μελετά όλα όσα έχουν στο τραπέζι διαλόγου και αφορούν το “Μέλλον της Ευρώπης”. Σε αυτήν την ομάδα εργασίας καλούμε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα να καταθέσει ή και να παρουσιάσει τις δικές του προτάσεις. Έχουμε ήδη ένα “πακέτο” ιδεών, όπως η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού “στρατού”, η μετατροπή του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας σε ένα ουσιαστικό “Ευρωπαϊκό νομισματικό Ταμείο”, η αμοιβαιότητα των δημοσίων χρεών, η άμεση εκλογή του Προέδρου της Ε.Ε., η δημιουργία ενός οικονομικά βιώσιμου και κοινωνικά δίκαιου συστήματος κ.α.”

 Και συνέχισε: “Πρέπει να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό σχέδιο άμεσα που θα στοχεύσει στην μελλοντική προστασία των κρατών μελών της Ευρωζώνης από τις πιέσεις των αγορών και στην συνολική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου χρηματοδότησης των επιμέρους οικονομιών, ώστε να μην εξαρτάται η μοίρα ολόκληρων λαών από τους μηχανισμούς των αγορών.

Πολλοί φορείς χάραξης πολιτικής  καθώς και οικονομολόγοι έχουν επισημάνει ότι οι ρυθμοί ανάκαμψης είναι σημαντικά πιο αργοί σε σχέση με τις περισσότερες ανακάμψεις της μεταπολεμικής εποχής, οι οποίες χρειάζονταν κατά μέσο όρο, λίγο μεγαλύτερο διάστημα από έναν χρόνο για την αποκατάσταση της παραγωγής και της επιστροφής του ποσοστού απασχόλησης στα προηγούμενα επίπεδα. Συγκριτικά οι ρυθμοί της τρέχουσας ανάκαμψης είναι ιδιαίτερα αργοί, με την παραγωγή και την απασχόληση να παραμένουν σε ποσοστά χαμηλότερα από πριν.

Δυστυχώς όμως ένα σημαντικό μέρος των ερευνών δείχνουν ότι η ανάκαμψη από μία ύφεση που προκλήθηκε από οικονομική κρίση τείνει να είναι πιο αδύναμη και αργή από μία ανάκαμψη μετά από μία “κανονική” ύφεση”