Tης Λίνας Γιάνναρου/ kathimerini.gr
Δουλειές με φούντες αυτές τις ημέρες στα Σαπουνακαίικα, το μικρό γραφικό χωριό της Κυνουρίας, στην Αρκαδία. Ενα υπερσύγχρονο φωτοβολταϊκό σύστημα θα τοποθετηθεί στη στέγη του σχολείου, το οποίο θα καλύψει τις ανάγκες θέρμανσης του κτιρίου τον χειμώνα που έρχεται. Ισως δεν γίνει αντιληπτό από όλους τους κατοίκους του χωριού, όμως υπάρχει κι ένα κρυφό μήνυμα στην παραπάνω ενέργεια. Το φωτοβολταϊκό σύστημα έχει αγορασθεί με έξοδα της κοινότητας των ξένων -στην πλειονότητά τους Ευρωπαίων- που έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια στον όμορφο τόπο. Είναι ο τρόπος τους να πουν «ευχαριστώ» και «είμαστε εδώ για εσάς».
Σύμφωνα με τα μητρώα του Δήμου Νότιας Κυνουρίας, στη δημοτική ενότητα Τυρού που περιλαμβάνει τον Τυρό, τα Σαπουνακαίικα και τα Μέλανα, έχουν αγορασθεί συνολικά 301 σπίτια από αλλοδαπούς, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση να καταγράφεται στα Σαπουνακαίικα.
Η κοινότητα των ξένων ωστόσο περιλαμβάνει και δεκάδες άλλους οι οποίοι έχουν παντρευτεί στην Ελλάδα και έχουν μεταφέρει τη ζωή τους εδώ ή που νοικιάζουν σπίτια για τις διακοπές τους.
Κάπως έτσι, η περιοχή έχει σταδιακά μετατραπεί σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό πολιτισμών, μια μικρή «Ευρωπαϊκή Ενωση». «Είναι η Ευρώπη όπως θα θέλαμε να είναι», λέει στην «Κ» ο κ. Απόστολος Ζίκογλου, ομογενής από τη Γερμανία, ο οποίος με τη σύζυγό του Ρενάτε, έχει αγοράσει στα Σαπουνακαίικα σπίτι με στόχο κάποια στιγμή να ζήσουν μόνιμα εκεί.
«Γερμανοί, Βέλγοι, Αυστριακοί, Ολλανδοί, Ιταλοί, Δανοί, Νορβηγοί, Γάλλοι, Αγγλοι και φυσικά Ελληνες ζούμε αρμονικά στον ίδιο τόπο, φέρνοντας ο καθένας τα δικά του έθιμα και συνήθειες και σεβόμενος αυτές των άλλων. Μακάρι να ήταν έτσι παντού».Ο κ. Απόστολος έφυγε από την Ελλάδα το 1966 για να εργαστεί στη Γερμανία και ξέμεινε εκεί.
Τελικά σπούδασε, έφτιαξε τη ζωή του, παντρεύτηκε, μα το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα ήταν πάντα ζωντανό. «Ηθελα να χαρώ λίγο τη χώρα μου που παρά τα όσα συμβαίνουν διατηρεί τις ομορφιές της. Με τη Ρενάτε γυρίσαμε όλη την Ελλάδα αναζητώντας έναν πιθανό τόπο μόνιμης εγκατάστασης. Τον βρήκαμε στην περιοχή του Τυρού». Το ζευγάρι πούλησε ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο και αγόρασαν ένα παλιό σπίτι στα Σαπουνακαίικα. «Παρότι αρχίσαμε τις εργασίες εν μέσω οικονομικής κρίσης, τελικά τα καταφέραμε».
Ο ξαφνικός έρωτας των ξένων με τον τόπο αυτό ήταν και αυτός που τον έχει κρατήσει ώς σήμερα ζωντανό. Οπως λέει στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Νότιας Κυνουρίας κ. Γιάννης Τριανταφύλλου, «από τη δεκαετία του ’70 οι μετανάστες και οι ναυτικοί επέστρεφαν να επενδύσουν στον τόπο τους, γι’ αυτό άλλωστε έχουν γίνει αξιόλογα έργα στην περιοχή».
Η μαζική εγκατάσταση Ευρωπαίων τα τελευταία χρόνια έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν για να αντέξει ο Τυρός την κρίση.
«Αγόρασαν τα παλιά σπίτια που είχαν εγκαταλειφθεί από τον ντόπιο πληθυσμό, που είχε μεταφερθεί στα παράλια ή είχε φύγει για δουλειά στα αστικά κέντρα, ή έφτιαξαν νέα. Εκτός του ότι έτσι αναστηλώθηκαν τα χωριά μας, έδωσαν δουλειά σε ντόπιους παραδοσιακούς τεχνίτες, οικοδόμους, αλουμινάδες και εργάτες, βοηθώντας στη μείωση της ανεργίας».
Καθηγητές μουσικής από τη Χαϊδελβέργη, Σκανδιναβοί αρχιτέκτονες, Ολλανδοί επιστήμονες, Μεσόγειοι καλλιτέχνες έχουν στήσει στον Τυρό μια ξεχωριστή, ανοιχτή, πολυπολιτισμική κοινότητα.
«Το ότι βρήκαμε εδώ τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που όμως είναι τόσο ενσωματωμένοι και φιλόξενοι μας βοήθησε να πάρουμε την απόφαση» λέει ο Απόστολος Ζίκογλου.
«Νιώθουμε πολύ καλά εδώ. Περνάμε ζωή και κότα. Το μόνο που μας μένει είναι η τελική απόφαση για τη μόνιμη εγκατάσταση. Ξέρετε, είναι περίεργο. Κάποτε φύγαμε από εδώ και αφήσαμε τους γονείς μας πίσω. Τώρα φεύγουμε από τη Γερμανία και αφήνουμε τα παιδιά μας εκεί».
Δουλειές με φούντες αυτές τις ημέρες στα Σαπουνακαίικα, το μικρό γραφικό χωριό της Κυνουρίας, στην Αρκαδία. Ενα υπερσύγχρονο φωτοβολταϊκό σύστημα θα τοποθετηθεί στη στέγη του σχολείου, το οποίο θα καλύψει τις ανάγκες θέρμανσης του κτιρίου τον χειμώνα που έρχεται. Ισως δεν γίνει αντιληπτό από όλους τους κατοίκους του χωριού, όμως υπάρχει κι ένα κρυφό μήνυμα στην παραπάνω ενέργεια. Το φωτοβολταϊκό σύστημα έχει αγορασθεί με έξοδα της κοινότητας των ξένων -στην πλειονότητά τους Ευρωπαίων- που έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια στον όμορφο τόπο. Είναι ο τρόπος τους να πουν «ευχαριστώ» και «είμαστε εδώ για εσάς».
Σύμφωνα με τα μητρώα του Δήμου Νότιας Κυνουρίας, στη δημοτική ενότητα Τυρού που περιλαμβάνει τον Τυρό, τα Σαπουνακαίικα και τα Μέλανα, έχουν αγορασθεί συνολικά 301 σπίτια από αλλοδαπούς, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση να καταγράφεται στα Σαπουνακαίικα.
Η κοινότητα των ξένων ωστόσο περιλαμβάνει και δεκάδες άλλους οι οποίοι έχουν παντρευτεί στην Ελλάδα και έχουν μεταφέρει τη ζωή τους εδώ ή που νοικιάζουν σπίτια για τις διακοπές τους.
Κάπως έτσι, η περιοχή έχει σταδιακά μετατραπεί σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό πολιτισμών, μια μικρή «Ευρωπαϊκή Ενωση». «Είναι η Ευρώπη όπως θα θέλαμε να είναι», λέει στην «Κ» ο κ. Απόστολος Ζίκογλου, ομογενής από τη Γερμανία, ο οποίος με τη σύζυγό του Ρενάτε, έχει αγοράσει στα Σαπουνακαίικα σπίτι με στόχο κάποια στιγμή να ζήσουν μόνιμα εκεί.
«Γερμανοί, Βέλγοι, Αυστριακοί, Ολλανδοί, Ιταλοί, Δανοί, Νορβηγοί, Γάλλοι, Αγγλοι και φυσικά Ελληνες ζούμε αρμονικά στον ίδιο τόπο, φέρνοντας ο καθένας τα δικά του έθιμα και συνήθειες και σεβόμενος αυτές των άλλων. Μακάρι να ήταν έτσι παντού».Ο κ. Απόστολος έφυγε από την Ελλάδα το 1966 για να εργαστεί στη Γερμανία και ξέμεινε εκεί.
Τελικά σπούδασε, έφτιαξε τη ζωή του, παντρεύτηκε, μα το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα ήταν πάντα ζωντανό. «Ηθελα να χαρώ λίγο τη χώρα μου που παρά τα όσα συμβαίνουν διατηρεί τις ομορφιές της. Με τη Ρενάτε γυρίσαμε όλη την Ελλάδα αναζητώντας έναν πιθανό τόπο μόνιμης εγκατάστασης. Τον βρήκαμε στην περιοχή του Τυρού». Το ζευγάρι πούλησε ένα διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο και αγόρασαν ένα παλιό σπίτι στα Σαπουνακαίικα. «Παρότι αρχίσαμε τις εργασίες εν μέσω οικονομικής κρίσης, τελικά τα καταφέραμε».
Ο ξαφνικός έρωτας των ξένων με τον τόπο αυτό ήταν και αυτός που τον έχει κρατήσει ώς σήμερα ζωντανό. Οπως λέει στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Νότιας Κυνουρίας κ. Γιάννης Τριανταφύλλου, «από τη δεκαετία του ’70 οι μετανάστες και οι ναυτικοί επέστρεφαν να επενδύσουν στον τόπο τους, γι’ αυτό άλλωστε έχουν γίνει αξιόλογα έργα στην περιοχή».
Η μαζική εγκατάσταση Ευρωπαίων τα τελευταία χρόνια έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν για να αντέξει ο Τυρός την κρίση.
«Αγόρασαν τα παλιά σπίτια που είχαν εγκαταλειφθεί από τον ντόπιο πληθυσμό, που είχε μεταφερθεί στα παράλια ή είχε φύγει για δουλειά στα αστικά κέντρα, ή έφτιαξαν νέα. Εκτός του ότι έτσι αναστηλώθηκαν τα χωριά μας, έδωσαν δουλειά σε ντόπιους παραδοσιακούς τεχνίτες, οικοδόμους, αλουμινάδες και εργάτες, βοηθώντας στη μείωση της ανεργίας».
Καθηγητές μουσικής από τη Χαϊδελβέργη, Σκανδιναβοί αρχιτέκτονες, Ολλανδοί επιστήμονες, Μεσόγειοι καλλιτέχνες έχουν στήσει στον Τυρό μια ξεχωριστή, ανοιχτή, πολυπολιτισμική κοινότητα.
«Το ότι βρήκαμε εδώ τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που όμως είναι τόσο ενσωματωμένοι και φιλόξενοι μας βοήθησε να πάρουμε την απόφαση» λέει ο Απόστολος Ζίκογλου.
«Νιώθουμε πολύ καλά εδώ. Περνάμε ζωή και κότα. Το μόνο που μας μένει είναι η τελική απόφαση για τη μόνιμη εγκατάσταση. Ξέρετε, είναι περίεργο. Κάποτε φύγαμε από εδώ και αφήσαμε τους γονείς μας πίσω. Τώρα φεύγουμε από τη Γερμανία και αφήνουμε τα παιδιά μας εκεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας! Σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά ΔΕΝ δημοσιεύονται